---عازم سفریم
در آستانه ی اولین بهار مشترکمان
...به سرزمین نوستالژی های شخصی

شریک عاشقانه هایم را با خود به شرجی های دور می برم...
به نوشته های گرم وخیس
نخلستان های آتش
آب های پاک
...به کودکی های از دست رفته ام
به آرامگاهی که پیکر عزیزانم در آن خفته اند
...
به شب هایی که در آن همسر کوچکش با ستاره هایش حرف میزد و
به نهایت می رسید
و این بهترین بهار من است همسرم
!چه خوب که تو هستی

افروز جانم عروسی ات آسمانی و مبارک