بر مزار یک دیوانه

کلاغ ها را ببین بر مزارت

دیوانگی ات اینجا هم مطرود است

نگاهی به اطرافت بیفکن

اینجا نه پنجره ایست برای خیره شدن

نه چراغی برای نوشتن

نه هوایی برای خواندن

اینجا کجاست دیوانه؟

فانوسی بر مزارت نهاده ام برای روشن شدنت برای شکفته شدنت

خودت خواستی برای آن د نیایت سیاه نپوشم

گلاب نپاشم

یک سبد بوسه آورده ام

یک سایبان همدلی با من است

و

درشکه چی پیر منتظر

باز هم می آیم

این بار با پوست لطیفی از شب و زورقی از خاطره

مرا بپذیر دیوانه