گل
گلی از شاخه اگر میچینیم
برگ برگش نکنیم
و به بادش ندهیم
لااقل لای کتاب دلمان بگذاریم
و شبی چند از آ ن را هی بخوانیم و ببوییم و معطر بشویم
شاید از باغچه ی کوچک اندیشه مان گل روید
posted by mahsa at 12:53 PM
posted by mahsa at 12:53 PM
7 Comments:
pas haie khoshgele ghanarit ba arzesh tarin chzaii hastan k mishe tooie zenegi dasht.
khodaie man iek delbastegie vagheii...
u baiad asheghe shazde koochooloo bashi.
na?
salam ... :D
golnaz_q@yahoo.com .... poste khoobi bood ...
سلام!شعر قشنگی بود!خوشحال می شم روابط بین وبلاگی داشته باشیم!
goli ra ke dar goldan mikarim faramoosh nakonim... abash dahim ta pas az pazhmorde shodan barayash ashk narizim
webloge shoma ham besiar zibast khoshhal shodam . bazam be ma sar bezan :)
salam , jam`e hame jam`e injaa ! azin o golnaz o rozalin o mahsa o nazanin !
post e ghashangi e mahsa jaan , rasti manam mese Goolnaz doost daram ke bishtar ba ham aashna beshim va dar zemn weblog e maahaa ro tasadofi peida kardi ? ;)
سلام!یه چیزی می گم به کسی نگیا!چون ممکنه بقیه ناراحت شن!کامنتی که تو گذاشتی بیشتر از همه به دلم نشست!ممنون از لطفت!
گل سرخ
دیده ای غمگین تر از من
بعد از آن دیر آشنایی
آمدی خواندی برایم
قصه ی تلخ جدایی
مانده ام سر در گریبان
بی تو در شب های غمگین
بی تو باشد همدم من
یاد پیمان های دیرین
آن گل سرخی که دادی
در سکوت خانه پژمرد
آتش عشق و محبت
در خزان سینه افسرد
اکنون نشسته در نگاهم
تصویر پر غرور چشمت
یک دم نمی رود از یادم
چشمه ی پر نور چشمت
آن گل سرخی که دادی
در سکوت خانه پژمرد...
ایرج جنتی عطایی/
Post a Comment
<< Home