آشفتگی و غمی که یک ماه و سه روز از آن می گذرد

می آید و به یکباره تمام روحت را در آغوش می گیرد و می فشارد

آنقدر که نتوانی نفس بکشی

...آنقدر که توی گلویت یک اتفاق کهنه بیفتد

...

آنوقت می اندیشی که چگونه فراموش شدن و فراموش کردن از یک ماه یک سال می سازد

...آنوقت است که آن اتفاق کهنه سر باز می کند و می شکافد

و از چشمه ی چشمانت به آرامی روی گونه هایت می خزد...

.همه چیز غرق می شود...

ورق

کاغذ

... قلم