تمام لحظه هایت پر از ناباوری ست

!...میدانم

!پوسته ی سخت مصیبت چه پر ادعا و مغرور بر تنت نشسته

...ساده میگذرد این روزها همچنان همیشه هایمان

!چشمهایت را باز کن نازنینم

...من خواهر از دست رفته ات نخواهم شد
...اما به اندازه ی کوچکترین مهربانی هایش سهم دارم

* * *

بیمار حل مساله ای شده ایم بی آنکه بدانیم زندگی مان معیوب است

!زندگی افلیج

!زندگی پاره

...!این بلایی است که ما بر سر زندگی آورده ایم

...حالا هی بنشین و در سکوتت ماه را تماشا کن

این روزها انقدر به هم پیچیده که سر رشته ی کلاف کاموای کیمیا را خواب میبینم

!...از آزمون دادن متنفرم-

* * *

باران گفت

نمی بوسمت

!سرما میخوری