...تهوع خواب آلود صبحگاهی

!صدای ضرب نوک کبوترها بر پنجره ی ناکام خانه

....هزار کار نکرده و هزار باید انجام نشده

جزوه های ورق ورق شده ی بی حوصله را که انبوه می کنم برابر نگاهم

...یک دلخوری عمیق میبینم آن وسط ها از خودم

پیشانیم راکه ساعت هاست درد می کند با کف دست می مالم

!از پشت در اتاق صدای خنده می آید

!خدا را شکر که بقیه سرحالند

اطلاعات ورودی موبایلم را چک می کنم

!همه تکراری

چیز تازه ای نیست تا این روز را از شر روزهای قبل خلاص کند

خودکار اکلیلی سبزم را در دست می گیرم و شروع می کنم مثل همیشه به جدا کردن خوانده ها و نخوانده ها

چیزی به بهمن نمانده

!و چقدر نخوانده مانده

تو زنگ می زنی

...بعد از تماست کاش می خوابیدم

پ.ن : می شود آدم یک ماه و نیم از دوست همیشه ی تازه عروسش بی خبر بماند؟

!کاش نگهبان برایم نامه ای بیاورد