بخووون

سرم داره گيج ميره

هيچ معلوم هست چه بلايي سرم اومده؟

شايد يه درخت تنها شده يا يه بچه گربه مامانش گم کرده

آخ

عقلم به جايي قد نمي ده

دستام يخ زده

کتابام گم شدن

همه چي سايه شده

انگاري يه ديوار کبود جلومه ويه نخ آبي

دارم ديوونه ميشم

بهت گفته بودم خسته ام

يه شعر قشنگ برام بخووون

شايد حالم خوب شه

شايد قناري برگرده پيش درخت

شايد بچه گربه مامانيش پيدا کنه

بخووون

تنها مانده ایم

تنها مانده ايم

انگار مرده ايم

انگار باران بند آمده

رنگين کمانت کو؟

مرا با خودم رها کن

دو راهي غمگيني ست نازنين

تو را مي فهمم

تو را مي يابم تو را مي جويم

اما با اين دل چه کنم؟

دلم با قناري هاست

با فانوس هاي کوچک و کم نور آرزو

مي فهمي؟مرا رها کن و به خانه ي بزرگت پناه ببر

آنجا که تمام خوشبختي توست و تمام آينده ات

مرا با خودم رها کن

من در آنجا مهسا نخواهم بود

من متعلق به سرزمين کوچک و خيالي عروسک ها هستم

مرا با خودم رها کن

یادی از سهراب

بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است

وتنهایی من شبیخون حجم تو راپیش بینی نمی کرد

وخاصیت عشق اینست