واگویه

شنیدنی نیست

...واگویه ای که پر از عطر گلبرگ های یتیم عشق است

...از او

چو از او گشتی همه چیز از تو گشت

...چو از او گشتی همه چیز از تو گشت

جهنم سرد

صبح زود آن کوچه ی خلوت

همان جهنم سرد

انگشت های بیمار من و چشمان مشتاق تو برای خرید سنگک

!...چه زود بزرگ شدیم

...به یاد آن سرمای کبود که تا استخوان هایم غربت را دواند

برگ

!به من جرٲت بده

... مثل آن برگ جدا از شاخه اش