...دیشب آخرین بیرون رفتنمان به قصد تفریح قبل از عروسی بود

یک صحبت طولانی در مورد آینده و بعد تقسیم کردن لحظات پر التهاب پیش رو با زوج جوانی که دوستشان داریم

...

تو مهربان بودی

هم در رستوران که خواستی استیک فلفلی ام را تا ته بخورم و به قول خودت تا عروسی کمی چاق شوم

هم در چایخانه ی سنتی که دود قلیان را با تمرکز حباب می کردی و بیرون می دادی

...

که از شاخه نبات های میان فنجان چای خوشت آمد و من یاد عقدمان افتادم

...

و لحظات آخری که پارک را و نیمکت را انتخاب کردیم برای نشستن و کنار هم بودن

!تو خواستی من بخندم

آب حوض بزرگ داخل پارک را به من پاشیدی و من مجبور شدم بدوم

...

!و وقتی خواب آلود و بی انتها از هم خداحافظی کردیم

...پ.ن:بغض می کنم وقتی وسایلم را از خانه ی پدری جمع می کنم

نمی دانم این سرماخوردگی نافرم از کجا آمد

از رقصیدن ها و جیغ کشیدن ها و هیجانات برای عروسی برادر کوچک

!یا اینکه تالار سرد بود و نفهمیدم

عرق بادی شدم و یا از بی خوابی های این چند وقته بدنم مستعد پذیرفتن هر جور ویروس خوب وبدی هست

یادم هست روز پاتختی از حمام خیس خیس بیرون آمدم و خسته بدون پتو خوابیدم

...در هم باز بود و باد می آمد داخل

!یا اینکه مریم مریض بود و مریضی اش را به من داد

شاید هم این سرماخوردگی هدیه ی قبل از عروسی ام از طرف طبیعت است

بیست و چهار روز مانده به عروسی و هزاران کار نکرده

...

پ. ن : این بهار هم بوی بهتری دارد هم شکوفه های زیباتری